Icy Marvels of Iceland – Part 1 – Introduction to Iceland | बर्फाळलेले आईसलँड – भाग १ – तोंडओळख

म्हणता म्हणता प्रवासाचा दिवस उजाडला. जुलै महिन्याचा पहिला आठवडा होता. जर्मनीतल्या उन्हाळ्याची नुकतीच सुरुवात झाली होती. वसंत ऋतूतले वरखाली होणारे  तापमान आता स्थिरावू लागले होते. मधूनच एखाद्या दिवशी ३० अंश सेल्सियसचा आकडा पार करू लागले होते. आईसलँडसाठी ही पर्यटनाच्या हंगामाची सुरुवात होती. आईसलँडसाठी उन्हाळ्याची व्याख्या म्हणजे १० अंश सेल्सियसच्या वर गेलेले तापमान. आंतरजालावरचे तापमानाचे आकडे  उन्हाळा दाखवत असले तरी मी मात्र सारा हिवाळी जामानिमा करून निघालो. जर्मनीतले ३–४ उन्हाळे पहिल्यानंतर आईसलँडमधल्या उन्हाळ्याकडून माझी फारशी काही अपेक्षा नव्हती. या वेळी विमान डुसेलडॉर्फवरून उडणार होते. वेळेनुसार विमान उडालं आणि साधारण अडीच तासांत रिकयाविकच्या केफलाविक विमानतळावर उतरलं. विमानतळाबाहेर पडलो तेव्हा रात्रीचे साडेअकरा वाजले होते. रात्र कसली, संध्याकाळ म्हणा. अस्ताला निघालेल्या सूर्याची सोनेरी प्रभा आसमंतात पसरली होती. आपण आर्क्टिक वृत्ताच्या अगदी जवळ आलो आहोत याची प्रकर्षाने जाणीव झाली. अति–उत्तरेकडच्या प्रदेशांत जून–जुलैच्या महिन्यात रात्र म्हणावी असा अंधार होतच नाही. दोन–तीन तासांसाठी सूर्य क्षितिजाखाली जातो. मात्र त्याचा संधिप्रकाश आसमंतात कायम राहतो. काही ठराविक दिवशी तर चक्क मध्यरात्री सूर्यबिंब पाहता येते. अशा मध्यरात्रीच्या सूर्यासाठी नॉर्वे प्रसिद्ध असला तरी अति–उत्तरेकडच्या सगळ्याच देशांतून तो पाहता येतो. अर्थात, वातावरणाची कृपादृष्टी असेल तरच! असा मध्यरात्रीचा सूर्य नाही, तर किमान संधिप्रकाश अनुभवणे हा देखील एक या सहलीतला एक औत्सुक्याचा विषय होता. तासाभराच्या बसप्रवासानंतर मी रिकयाविकच्या मुख्य बस स्थानकात पोहोचलो. तिथून हॉस्टेलकडे जाणारी बस मी याआधीच आरक्षित करून  ठवली होती. हॉस्टेलवर चेक इन केलं आणि निद्रादेवीच्या अधीन झालो.